Coming back down from gendarmes, 8350 mts. Photo by A. Bielecki. |
Badira hilabete eta hiru egun kanpaleku nagusi honetara heldu ginenetik, eta egun arraroa da gaur. Aldaketak eta emozioak airean. Gogoratzen dut, oraintxe balitz bezala, menditzar hau eskalatzeko ahaleginean ginenean, eta dendako atetik burua ateratzen badut hortxe ikusten dut oraindik. “Ahaleginean ginenean” diot, nire udaberria amaitu delako, espedizioa bukatutzat ematen dudalako. Gauzak batu eta etxera itzultzeko garaia heldu da. Atsekabeturik hartu dut erabakia, aukera egokiena zein izango ote zen burua hausten ordu asko pasatu ostean. Baina ezker oineko behatz nagusia nola daukadan ikusita, eta medikuek nahiz Adamek eta Denisek eman dizkidaten aholkuei kasu eginda, uste dut onena etxerantz abiatzea izango dela.
Summit (8586 mts) and gendarmes just below. Photo by A.B. |
Ez dut ezkutatuko, ezta ere, pena pixka batekin noala hemendik; frustrazio izpi batekin beharbada. 2009an 8.500 metrotan geratu nintzen, eta aurten ere antzeko: 8.450 metrotan. Aurreneko hartan hegoaldetik, eta aurten iparraldetik. Sekula ez dit mendi batek honek bezain gogor egin…
Alex Txikon at 7250 mts. Photo by Adam Bielecki. |
Alex Txikon at 7200 mts. Photo by Adam Bielecki. |
Mila esker jarraitu nauzuen guztiei, eta laster arte.
Alex Txikon at 7475 mts. Photo by Adam Bielecki. |
Informazio gehiago, baita ere, FACEBOOK eta TWITTER bidez.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ES HORA DE VOLVER A CASA
Alex Txikon ha emprendido ya el camino de vuelta a casa. Esta mañana, a primera hora, abandonaba el Campamendo Base. En esta última crónica, el alpinista vizcaíno nos explica las razones de su decisión y nos alporta algunas reflexiones más.
Alex Txikon at 7480 mts. Photo by Adam Bielcki. |
Cumplimos ya un mes y tres días en el campo base, y es un día raro. Un día de esos de cambios y de emociones a flor de piel. Recuerdo no hace nada cuando estábamos por arriba, cuando tratábamos de escalar este pedazo de montaña que aún veo si asomo la cabeza por la puerta de la tienda. Y digo “tratábamos” porque mi primavera ha acabado. La expedición ha terminado para mí. Ha llegado la hora de recoger todo y volver casa. Y lo hago muy a mi pesar y después de muchas dudas, de muchas horas pensando en cual era la mejor decisión. Pero viendo como tengo el dedo gordo del pie izquierdo, y con los consejos que me han dado mis dos compañeros, Adam y Denis, y los médicos a los que he consultado, creo que lo correcto es marcharme para casa.
Alex Txikon in C3 (7650 mts). Photo by Adam Bielcki. |
Tampoco puedo ocultar que me marcho con un poco de pena. Incluso con una cierta sensación de frustración. En 2009 me quede a 8.500 metros y este año parecido, a 8.450. La primera vez por la cara Sur y ahora por la Norte. Nunca se me ha resistido tanto una montaña...
Alex Txikon at 8000 mts. Photo by Adam Bielecki. |
Alex Txikon & Dimitri Sinev at 7050 mts (C2). Photo by A.B. |
Mil gracias, eskerrik asko a todos y todas que me habéis seguido, y hasta pronto.
Podéis seguir los pasos de Alex Txikon en tiempo real gracias al servicio de posicionamiento por GPS Racetracker.
En las redes sociales: FACEBOOK y TWITTER
En las redes sociales: FACEBOOK y TWITTER
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina