2014/05/23

ETXERA ITZULTZEKO GARAIA DA / ES HORA DE VOLVER A CASA

Alex Txikonek etxeranzko bidea hartu du jada. Gaur goizean goiz abiatu da Behe Kanpalekutik behera. Azken kronika honetan azaldu dizkigu bere erabakiaren arrazoiak eta beste gogoeta batzuk.

Coming back down from gendarmes, 8350 mts. Photo by A. Bielecki.
Maiatzak 23.
Badira hilabete eta hiru egun kanpaleku nagusi honetara heldu ginenetik, eta egun arraroa da gaur. Aldaketak eta emozioak airean. Gogoratzen dut, oraintxe balitz bezala, menditzar hau eskalatzeko ahaleginean ginenean, eta dendako atetik burua ateratzen badut hortxe ikusten dut oraindik. “Ahaleginean ginenean” diot, nire udaberria amaitu delako, espedizioa bukatutzat ematen dudalako. Gauzak batu eta etxera itzultzeko garaia heldu da. Atsekabeturik hartu dut erabakia, aukera egokiena zein izango ote zen burua hausten ordu asko pasatu ostean. Baina ezker oineko behatz nagusia nola daukadan ikusita, eta medikuek nahiz Adamek eta Denisek eman dizkidaten aholkuei kasu eginda, uste dut onena etxerantz abiatzea izango dela.

Summit (8586 mts) and gendarmes just below. Photo by A.B.
Une honetan, izozketa maila ez da larriegia, baina goranzko bidea hartuz gero, berriro hoztu daiteke eta, orduan bai, behatza galtzeko arriskua legoke… Eta, egia esateko, bizitzako une honetan, oraindik ere nahiago dut behatza tontorra baino. Azken batean, Kangchenjunga beti egongo da hemen, eta itzuli ahal izango naiz nahi dudanean. Baina behatza galduz gero, hori bai, betirako izango da.

Ez dut ezkutatuko, ezta ere, pena pixka batekin noala hemendik; frustrazio izpi batekin beharbada. 2009an 8.500 metrotan geratu nintzen, eta aurten ere antzeko: 8.450 metrotan. Aurreneko hartan hegoaldetik, eta aurten iparraldetik. Sekula ez dit mendi batek honek bezain gogor egin…

Alex Txikon at 7250 mts. Photo by Adam Bielecki.
Baina uste dut orain hobe dela espedizio honen alde ona gogoratzea, zeinen ondo pasatu dugun, zer nolako alpinista puskak ezagutu ditudan, Denisekin lortu dugun gailurra. Eta gozatu dugun guztia. Sufritu dugu baita ere, gogotik, baina egin dugun apurra edo guztia bost lagunen artean egin dugu: Adam, Denis, Arteum, Dima (Dimitri) eta ni neu. Zintzotasunez eta errespetutik egin diogu aurre mendiari, dena emanda. Eta berak errespetua itzuli digu Denisen gailurra ahalbidetuz; eta lortuko ahal du Adamek hemendik egun batzuetara! Bihotz bihotzez espero dut posible izatea, zinez merezi duelako.

Alex Txikon at 7200 mts. Photo by Adam Bielecki.
Orain motxila egin eta etxera itzultzea dagokit niri. Taplejung-era arte oinez jaitsiko naiz, eta han autobusa hartuko dut Katmandura arte. Espero dut 8 edo 10 egunetan Euskal Herrian egotea. Seguru aski, ez da planik onena nire oinarentzat, baina, batzuk pentsa dezaketenaren aurka, hau espedizio apala da, eta ez daukagu hemendik ateratzeko helikoptero bat ordaintzerik.

Mila esker jarraitu nauzuen guztiei, eta laster arte.

Alex Txikon at 7475 mts. Photo by Adam Bielecki.
Alex Txikonen bidea zuzenean jarrai dezakezue Racetracker GPS zerbitzuari esker.
Informazio gehiago, baita ere, FACEBOOK eta TWITTER bidez.


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ES HORA DE VOLVER A CASA

Alex Txikon ha emprendido ya el camino de vuelta a casa. Esta mañana, a primera hora, abandonaba el Campamendo Base. En esta última crónica, el alpinista vizcaíno nos explica las razones de su decisión y nos alporta algunas reflexiones más.

Alex Txikon at 7480 mts. Photo by Adam Bielcki.
23 de Mayo.
Cumplimos ya un mes y tres días en el campo base, y es un día raro. Un día de esos de cambios y de emociones a flor de piel. Recuerdo no hace nada cuando estábamos por arriba, cuando tratábamos de escalar este pedazo de montaña que aún veo si asomo la cabeza por la puerta de la tienda. Y digo “tratábamos” porque mi primavera ha acabado. La expedición ha terminado para mí. Ha llegado la hora de recoger todo y volver casa. Y lo hago muy a mi pesar y después de muchas dudas, de muchas horas pensando en cual era la mejor decisión. Pero viendo como tengo el dedo gordo del pie izquierdo, y con los consejos que me han dado mis dos compañeros, Adam y Denis, y los médicos a los que he consultado, creo que lo correcto es marcharme para casa.

Alex Txikon in C3 (7650 mts). Photo by Adam Bielcki.
Ahora mismo, el grado de congelación que tengo en el dedo no es gran cosa, pero si vuelvo a subir y vuelve a enfriarse me estoy arriesgando a perderlo... Y, sinceramente, a estas alturas de mi vida, todavía prefiero un dedo a una cumbre. Al fin y al cabo, el Kangchenjunga siempre estará aquí y podré volver cuando quiera. Pero si pierdo el dedo, lo pierdo para siempre.

Tampoco puedo ocultar que me marcho con un poco de pena. Incluso con una cierta sensación de frustración. En 2009 me quede a 8.500 metros y este año parecido, a 8.450. La primera vez por la cara Sur y ahora por la Norte. Nunca se me ha resistido tanto una montaña...

Alex Txikon at 8000 mts. Photo by Adam Bielecki.
Pero ahora creo que es mejor recordar lo bueno de esta expedición. Lo bien que lo hemos pasado, los pedazo de alpinistas que he conocido, la cumbre que hemos conseguido con Denis. Y lo que hemos disfrutado. También hemos sufrido, desde luego, pero lo poco o mucho que hemos hecho, lo hemos hecho nosotros cinco: Adam, Denis, Arteum, Dima y yo. Nos hemos enfrentado a la montaña con honradez y respeto, con todas las cartas sobre la mesa. Y ella nos ha devuelto ese respeto permitiendo la cumbre de Denis. Y ojalá la de Adam dentro de unos días. Lo deseo de todo corazón porque se la merece como el que más.

Alex Txikon & Dimitri Sinev at 7050 mts (C2). Photo by A.B.
Ahora me toma hacer la mochila y volver a casa. Bajaré andando hasta Taplejung y de allí en autobús a Katmandú. En ocho o diez días espero estar en casa en casa. Quizá no sea lo mejor para mi pie, pero esta es una expedición modesta, pese a lo que algunos puedan pensar, y no nos podemos permitir un helicóptero pasa salir de aquí.

Mil gracias, eskerrik asko a todos y todas que me habéis seguido, y hasta pronto.

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina